Ο Mick Foley σχολιάζει τα προβλήματα υγείας του, με αφορμή τον τραυματισμό του Daniel Bryan και είναι συγκλονιστικός.
"Βλέποντας τον Dr. Maroon στο επεισόδιο του Raw να μιλάει για την εγχείρηση του Daniel Bryan στον αυχένα, μου έφερε άσχημες δικές μου μνήμες. Πριν από τρία χρόνια, σκέφτηκα πως υπήρχε μια χειρουργική επέμβαση που θα με ανακούφιζε, ειδικά από τον πόνο του ισχιακού νεύρου, ο οποίος ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου για πολλά χρόνια. Ο Dr. Maroon χρειαζόταν να κάνει την ελάχιστη επεμβατική χειρουργική και είχα αποκτήσει ελπίδες όταν κατευθύνθηκα στο Πίτσμπουργκ για το τελευταίο ραντεβού. Αλλά σε αυτό, ο κορυφαίος αυτός χειρούργος στην χώρα, μου είπε τα άσχημα νέα, που δεν θα ξεχάσω κάθε λέξη του: 'έχεις πάρα πολλά προβλήματα'. Το οποίο εννοούσε πως παρόλο την χειρουργική επέμβαση, όσα άλλα 'θέματα' είχα αποκτήσει από τον τρόπο που αγωνιζόμουν, ήταν πάρα πολλά και περίπλοκα για να λυθούν τόσο απλά.
Ευχόμουν να είχα κάνει ότι μπορούσα για να ήμουν υγιής, όσο είχα ακόμα συμβόλαιο με το WWE. Η εταιρεία ήταν φυσικά πρόθυμη να με βοηθήσει. Αλλά μετά από μια-δύο συνεδρίες, μου είπαν πως δεν θα έπρεπε να ξαναπαλέψω ποτέ, και ο Maroon μου είπε πως ακόμα και η νευροχειρουργική δεν θα ήταν η λύση για όλα όσα με ταλαιπωρούν. Ήμουν κατά κάποιο τρόπο παραδομένος. Είχα χάσει κάθε ελπίδα να πιστεύω ότι θα ζήσω κάποτε μια φυσιολογική ζωή.
Αντίθετα, έριξα τον εαυτό μου στο να γίνω ένας περφόρμερ χωρίς αγώνες και περίμενα κάθε χρονιά να έρθει ο Δεκέμβριος και η γιορτή του Άγιου Μικ για να έχω επισκέψεις. Δεν απέδρασα από τον πόνο με τους συνήθης τρόπους: χάπια και αλκοόλ. Απέδρασα κάθε βραδιά που έβγαινα στην σκηνή και μοιραζόμουν τις ιστορίες μου με τον κόσμο. Αλήθεια δεν είχε σημασία αν ήταν 100 ή 100.000, όσο μπορούσα να συνδεθώ με το κοινό και να δημιουργήσω αντιδράσεις τους. Νοιώθω σαν να είμαι μπροστά σε 20.000 στο MSG. Και ο Δεκέμβριος είναι μόλις 6 μήνες μακριά. Επίσης έχω στην διάθεσή μου έναν άνθρωπο που μου προσέχει τα πόδια και σύντομα θα απαντήσω στα τηλεφωνήματα του DDP για την yoga του. Μπορεί να περπατώ αργά, αλλά περπατώ στον δικό μου δρόμο, στον δικό μου ρυθμό... και απολαμβάνω τα αξιοθέατα και τις μυρωδιές από αυτό το ταξίδι στο μονοπάτι."
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου